Wild Life – Pagina 2 – NIEUW BOEK OVER PAUL McCARTNEY SOLO!

TIJDELIJK NIET LEVERBAAR, NIEUWE EDITIE OP KOMST

Lees ook de blog in Heaven magazine!

Deze keer een podcast over Pauls experimentele project The Fireman.

Paul blijft lekker bezig. Heb je nog geen genoeg van zijn laatste album McCartney III, dan mag je je verheugen in de komst van een tribute album waaraan onder meer Beck, Damon Albarn (Blur, Gorillaz) en Anderson Paak zullen meewerken. Op zijn website heeft Paul al laten weten dat een dergelijk initiatief ook wel wat zou zijn voor zijn tweede soloplaat RAM. Daarover gesproken, dat album wordt heruitgebracht op vinyl (half speed mastered). Medio mei kun je het aanschaffen. Ook kondigde Paul zijn volgende kinderboek aan en nu lijkt hij ook hier steeds meer te gaan leunen op het oude Beatlesrepertoire. Met een knipoog naar Yellow Submarine laat Paul nu zijn Yopa op reis gaan in een groene onderzeeër.

Dan liet hij nog weten dat in het najaar zijn eigen leven in boekvorm gaat verschijnen. Blijf goed sparen want het wordt weer een begrotelijke aangelegenheid. Wel erg toepasselijk is dat Paul geen standaard autobiografie oplevert maar dat hij terugblikt op zijn leven via de vele songs die hij heeft geschreven. Het worden twee boeken van elk bijna 500 bladzijden in een cassette. De kosten: 75 Britse ponden. De boeken worden ingeleid en geredigeerd door de vaak onderscheiden Ierse dichter Paul Muldoon. McCartney heeft hier dus opnieuw niet gekozen voor de minste. Dan in de zomer mogen we ook een nieuw kookboek van Linda verwachten, kortom het wordt niet saai. Zeker wanneer je bedenkt dat later dit jaar de nieuwe versie van de Let It Be film verschijnt (augustus) en deze in ieder geval vergezeld gaat van een boek. Het is niet onwaarschijnlijk dat er ook een box met cd’s/vinyl zal komen en dan nu onder de oorspronkelijke naam: Get Back.

Belofte maakt schuld. Ik heb je de vorige keer beloofd dat ik het album van Little Steven zou bespreken. Het album door deze discipel van Bruce Springsteen is dit jaar uitgebracht door het label Wicked Cool Records en bevat opnames die dateren uit 2017. Het album opent met een introductie van Little Stevie op 5 november in The Roundhouse (London, Camden Town) en met McCartney zingt hij I Saw Her Standing There (zie ook mijn boek). Die versie houdt niet over. En dat geldt wat mij betreft voor de hele cd, die nagenoeg volledig bestaat uit opnames van een lunchtijd concert in de Cavern op 14 november (behalve de song Birthday die op 8 november werd opgenomen in de O2 Academy in Leeds). Misschien heeft dit initiatief tijdens lunchtijd McCartney zelf op de gedachte gebracht om dat in 2018 ook te doen. De dvd is echter een sprankelende weergave van het concert in de hoofdzaal van de Cavern, met de hele band van Little Steven op en naast de bühne. Een levendig en behoorlijk goed concert. Met Little Steven en een band die er zichtbaar (en hoorbaar) het nodige plezier in hebben. Het album mag dan Macca To Mecca zijn getiteld, het is zeker geen honderd procent ode aan Paul, aangezien maar drie songs van diens hand zijn (Magical Mistery Tour, Got To Get You Into My Life en, vooruit omdat de basistrack zeker van McCartney is, Birthday). De rest van de setlist bestaat uit oude rockertjes die de jongens inderdaad vertolkten in de Cavern begin jaren zestig: Boys, Slow Down, Some Other Guy en Soldier Of Love. Lennon wordt geëerd met versies van Good Morning Good Morning (waar John zelf een hekel aan had) en All You Need Is Love. Al met al ben ik redelijk positief. Dringend advies: begin met de dvd, dan is de cd een stuk beter te verteren.

PODCAST RAMMING: THE FIREMAN

In de podcast sta ik ditmaal stil bij Pauls project The Fireman. Wat heeft hem nu eigenlijk bewogen om hiermee te starten? En hoe moeten we The Fireman duiden in het licht in het hele oeuvre van Paul McCartney?

Eerst nog maar eens: Paul McCartney heeft nu eenmaal het etiket van een commerciële en MOR-artiest. Dat is niet helemaal onterecht. Paul was ook bij de Beatles de meest commerciële. Wie alle hits van Wings op een rijtje zet, krijgt heus een fantastische collectie die als een rode draad door de hele jaren zeventig loopt. Het is net dat misschien wel kleine verschil. Lennon op zijn allerbest levert songs als Strawberry Fields Forever en I Am The Walrus. Paul zet daar Penny Lane en het door Lennon verfoeide (maar evergreen) Hello Goodbye tegenover. Het is een contrast dat graag wordt uitvergroot door de poprecensenten, al zijn die de laatste jaren wat milder over McCartney geworden. Maar al in 1967 brengt McCartney een soundcollage voort, je zou kunnen zeggen ‘avant la lettre’. Waar Carnival Of Light in de kluizen blijft (eenmaal vertoond), legt Lennon in 1968 beslag op het imago van de ‘experimentele Beatle’ wanneer zijn geluidscollage Revolution 9 op het witte dubbelalbum verschijnt. Daarna maakt Lennon nog een paar wanproducten met Yoko Ono en onttrekt aldus aan de publieke waarneming dat zijn vriend Paul al eerder op het experimentele pad was. Wat in dat opzicht niet helpt is dat Pauls songs vervaarlijk dicht bij de hitgevoelige mainstream blijven. Zelfs op Sgt. Pepper, zijn ingeving en idee, klinken Pauls songs behoorlijk vertrouwd en is het John die aanmerkelijk meer risico’s neemt met nummers als Being For The Benefit Of Mr. Kite en A Day In The Life waar McCartney een bijdrage aan levert. In het boek The Unkown Paul McCartney wijst de auteur Ian Peel er op dat McCartney in de Beatlestijd experimenteel was ingesteld. De tape loops in het Lennonnummer Tomorrow Never Knows zijn afkomstig van McCartney. En hoewel de gangbare opvatting is dat McCartney Revolution 9, de Lennon/Ono bijdrage op het witte dubbelalbum zou hebben verfoeid, kun je uit de beschrijving van Peel opmaken dat dit onwaarschijnlijk is al had Paul met de opname zelf niets van doen.

Paul ontwikkelt op zijn 2^e soloplaat RAM een nieuwe sound, de Wings-sound. Achteraf wordt het album toch gewaardeerd als een meesterwerk, maar begin jaren zeventig wordt het niet begrepen. Niet door de poprecensenten, de kritikasters en een flink deel van de hard core Beatlesfans. Maar Pauls oude vrienden John, George en Ringo snappen er niets van en uiten stevige kritiek, wat waarschijnlijk ook wordt ingegeven door de bittere rechtszaak die McCartney tegen hen heeft aangespannen. Hij wil los komen van platenmaatschappij Apple en vooral van het management van Allen Klein. Met RAM doet hij de aftrap voor het vervolg van de jaren zeventig waar hij met zijn groep een vaste waarde is in het hit circuit maar waar hij amper meer serieus wordt genomen. Nu etaleert McCartney met Wings vooral zijn popkant en is er weinig experimenteels te ontdekken. Pas later in de jaren tachtig wanneer Wings is ontbonden en McCartney zijn greep op de hitparades verliest, komt zijn neiging tot experimenteren weer boven drijven. Als hij een nieuw album klaar heeft en hij zelf enthousiast is over het resultaat, wil hij nog iets met de songs. Hij vraagt aan Martin Glover om de songs van dit album Off The Ground te remixen. Hij vraagt het ook aan geluidstechnicus Steve Andersen. Paul blijkt met het resultaat van beiden enorm ingenomen. Het werk van Andersen wordt als remixen van de single Hope Of Deliverance uitgebracht. Het werk van Glover is radicaler dan dat van Andersen en zet McCartney aan om er zijn eigen aandeel in te geven. Dat alles mondt uit in een volledig album dat curieuze titel Strawberry Oceans Ships Forest meekrijgt. Bij het bedenken van een pseudoniem herinnert Paul zich dat zijn vader was aangesloten bij de vrijwillige brandweer. Typisch McCartney om zo tot het pseudoniem The Fireman te komen. Hoewel het overgrote deel van Pauls fans niet werd bekoord door dit experimentele album, waren de recensies positief. Zo waardeerde Melody Maker het als ‘verbluffend briljant, we leven echt in een tijdperk van wonderen. McCartney en zijn medewerker, Youth, die de gemakkelijke optie om een remixalbum te maken, vermijden, hebben ervoor gekozen om Brian Eno te volgen op een meer experimenteel en cerebraal pad. Ze nemen een melodie en ontwikkelen, met behendig genrehoppen door ambient, trance en house, een aantal adembenemende variaties. Net als sneeuwvlokken lijkt elk nummer identiek aan het vorige, totdat bij nader inzien blijkt dat het zijn eigen unieke vorm heeft’. Tja, wat mij betreft is het wat miskende album Off The Ground veruit te prefereren.

Paul vormt met Martin Glover The Fireman. Wie is Martin alias Youth eigenlijk? Hij is een van de oprichters van de band Killing Joke. Nadat hij deze band in 1982 verlaat is hij op diverse terreinen in de muziek actief. Hij maakt onderdeel uit van diverse projecten en maakt vele remixen. Hij is actief in diverse genres zoals rock, dance en britpop. Ook was hij eigenaar van enkele platenlabels en was hij producer voor een groot aantal artiesten. Belangrijke successen waren zijn betrokkenheid bij de hit Little fluffy clouds (1990) van The Orb en de coproductie van het album Urban Hymns van The Verve. Op youtube kun je een film zien van een interview met Paul en Youth naar aanleiding van het verschijnen van hun derde album Electric Arguments (in de boxset van dit album tref je een registratie van McCartney aan die allerhande instrumenten uitprobeert). Dit laatstgenoemde album is eigenlijk het enige dat de McCartneyfans aanspreekt, al is het merendeel van de nummers duidelijk op improvisatiebasis tot stand gekomen en missen ze de nodige uitwerking en verfraaiing die ze in feite ontberen. Songs als Highway hebben potentie, maar missen verfijning. Ik sluit af met de discografie van The Fireman.

Discografie The Fireman

Strawberries Oceans Ships Forest, Parlophone/EMI (1993).
Transpiritual Stomp / Arizona Light Mix ‎(12″), Parlophone/EMI (1993).
Rushes, Hydra/EMI (1998).
Rushes (12”, promo), Hydra/EMI (1998).
Fluid (Nitin Sawhney Remixes, (12”), Hydra/EMI (1999).
Electric Arguments, One Little Indian/One Little Independent Records (2008).
Sing The Changes (single cd, promo), One Little Indian/One Little Independent Records (2008).
Dance ‘Til We’re High (single cd, promo), One Little Indian/One Little Independent Records (2008).
Nothing Too Much Out Of Sight (cd-r single, promo) One Little Indian/One Little Independent Records (2008).
Electric Arguments Box Set Deluxe (limited edition: cd, bonus tracks cd, hi-resolution stereo audio and bonus video dvd, multi track audio files data dvd, vinyl album ), One Little Indian/One Little Independent Records (2009).

Bij het werk van The Fireman moet je ook betrekken:

Liverpool Sound College (Paul McCartney, The Super Furry Animals, The Beatles, Youth), Hydra/EMI (2000).
Twin Freaks (Paul McCartney & Freelance Hellraiser, Roy Kerr), Parlophone/EMI (2005).
London Undersound (Nitin Sawhney), song: My Soul (Paul McCartney), Cooking Vinyl Ltd. (2008).
Out Of Sight (‘The Bloody Beetroots’: Bob Rifo, aka Simone Cogo, Paul McCartney & Youth), Ultra Records (2015).

het derde decennium 1990 – 2000

Met het hervatten van live optreden, zet McCartney zijn eigen trend voor de langere termijn. Al is hij zijn hoogtepunt in dit opzicht gepasseerd, een Paul McCartney-concert blijft tot op de dag van vandaag een uitzonderlijke gebeurtenis. Dit ondanks zijn teruglopende vocale bereik en de (bijna 3 uur in beslag nemende) setlist, die gespeend is van enige avontuurlijkheid. McCartney begint dit decennium voortvarend met een zeer geslaagde registratie van zijn wereldtournee, Tripping The Live Fantastic, en is hij één van de eerste grote namen die een unplugged concert geeft voor de zender MTV. Ook daarvan verschijnt een zeer geslaagde registratie op cd.

In het midden van dit decennium werkt McCartney, met Harrison en Starr, aan de lijvige reeks Beatles Anthology en maakt hij volgens eigen zeggen opnieuw kennis met veel van zijn vroeger werk. Beatles Anthology leidt midden jaren negentig tot een ware Beatlesrevival. McCartney werkt in het kielzog van het Anthology-project samen met Jeff Lynne wat leidt tot één van zijn best ontvangen soloplaten Flaming Pie.

‘Ik ben eigenlijk heel gewoon. Ik heb dezelfde vreugde en hetzelfde verdriet als de meeste mensen’

McCartney legt zich in deze jaren toe op klassieke muziek, zoals Liverpool Oratorio, A Leaf en Standing Stone. Met Youth levert hij een technodance album en een ambientalbum, waar de gemiddelde McCartneyfan weinig affiniteit mee heeft.

Paul wordt geridderd en is voortaan Sir Paul McCartney. Maar dit decennium bevat ook het zwaarste jaar in Pauls leven. In 1998 overlijdt zijn geliefde Linda op veel te jonge leeftijd. Het is wrang; net als zijn moeder Mary wordt borstkanker Linda fataal.

Beste plaat: Flaming Pie

Wil je het bestellen? Maak dan gebruik van het bestelformulier.

het tweede decennium 1980 – 1990

De jaren tachtig staan bekend als McCartneys verloren jaren. Dat is een verkeerd beeld. Je kunt niet negeren dat hij met Tug Of War en in mindere mate Flowers In The Dirt goede albums heeft gemaakt. McCartney is uitgekeken op Wings. Het einde van de groep wordt eigenlijk gemarkeerd door zijn arrestatie aan het begin van de Japanse tour in januari 1980. McCartney wordt betrapt op het bezit van marihuana en brengt tien dagen door in de gevangenis. opgesloten en daarna vrijgelaten, zonder dat er een aanklacht werd ingediend. Later in 1980 wordt John Lennon vermoord in New York. Dat leidt opnieuw tot sentimenten die McCartney niet gunstig zijn gezind. Is zijn reputatie eind jaren zeventig hersteld, nu wordt hij weer (lange tijd) neergezet als een tweederangs muzikant die in de schaduw van Lennon staat. Het is een onterecht beeld waar Paul maar moeilijk overheen lijkt te komen.

McCartney is bevrijd van Wings en verkent met wisselend succes de mogelijkheden. Hij werkt samen met Stevie Wonder en Michael Jackson wat leidt tot grote, internationale hits. Hij maakt een bioscoopfilm (Give My Regards To Broad Street) die ongenadig flopt en lijkt dan uit het oog te hebben verloren dat de tijd van de Beatlesfilms lang achter hem ligt en dat zijn fans inmiddels ook volwassen zijn. Muzikaal zoekt hij daarna naar nieuwe impulsen waarbij zijn muziek ontoegankelijker wordt en hij langzaamaan zijn greep op de hitparades verliest.

We leiden onszelf naar een vreselijke holocaust, naar een wereld waar niets meer in het wild leeft. De mensheid zal de touwtjes in handen hebben, maar waarover?’ – Paul McCartney in Tour Programma 1989/1990

Pas aan het einde van de jaren tachtig besluit McCartney weer op tournee te gaan, na bijna tien jaren (op een incidenteel optreden na) in de studio te hebben gebivakkeerd.

Beste plaat: Tug Of War

Wil je het bestellen? Maak dan gebruik van het bestelformulier.

het eerste decennium 1970 – 1980

Wie begin jaren zeventig voorspelde dat Paul McCartney aan het einde van dit tijdvak te boek zal staan als de meest succesvolle ex-Beatle, zou zijn uitgelachen. McCartney is degene die tot op het allerlaatst heeft geprobeerd de Beatles bij elkaar te houden. Zijn onhandige promotie voor zijn eerste soloalbum waarbij (volgens McCartney zelf onbedoeld) duidelijk wordt dat de groep die de jaren zestig domineerde niet meer bestond, zal hem (erg) lang worden nagedragen door popjournalisten, recensenten een deel van de hard core Beatlesfans.

Zijn eerste soloplaat is een mooi stuk huisvlijt waarop hij alle instrumenten zelf bespeelt. Het is een plaat waarop merkbaar is dat de spanningen van de laatste jaren zijn weggevallen, we horen een McCartney die relaxed is en plezier heeft. Maar het is grotendeels een geïmproviseerd album, dat direct wordt vergeleken met het laatste werk van de Beatles. In die vergelijking delft McCartney het onderspit. McCartney besluit vervolgens, anders dan zijn vroegere collega’s, om een hele andere weg in te slaan. Met zijn tweede soloplaat RAM legt hij de basis voor het geluid dat zijn verdere werk in de jaren zeventig zal kenmerken: de Wingssound. McCartney doet ook wat hij de andere Beatles voorstelde, nog in september 1969, hij gaat met zijn nieuwe groep op tournee.

Een mens is de top, een dier ook’ – Paul McCartney in zijn song Wild Life.

Eerst kleinschalig, langs Engelse universiteiten. Hij bouwt dit op naar de grootschalige en ongekend succesvolle wereldtournee van 1975/1976. Wat typerend is in dit eerste decennium is dat de recensenten McCartney consequent de grond in boren terwijl het grote publiek hem niet in de steek laat. Wie nu achteraf terugkijkt naar deze periode ziet dat McCartney met Wings na een aarzelende start een hele trits solide hitsingles heeft gemaakt, die zijn veelzijdigheid illustreren. En in ieder geval één legendarisch album. Band On The Run is het beste wat je van een ex-Beatle mag verwachten.

In een terugblik op de pophistorie van de seventies merkt de redactie van deze bundel op dat Paul McCartney dit tijdperk dan misschien weliswaar moeizaam mag zijn gestart hij tegenovergesteld is geëindigd. Zo werd hij aanvankelijk beschuldigd van het voortbrengen van ‘edelkitsch’. Maar aan het einde van de jaren zeventig is Paul terug aan het firmament waar hij met de Beatles was. Hij staat dan te boek als de ‘duurst betaalde artiest’ en als de ‘meest succesvolle componist’.

Beste platen: RAM (solo) en Band On The Run (met Wings)