TIJDELIJK NIET LEVERBAAR, NIEUWE EDITIE OP KOMST
Een nieuwe eeuw
Na de jaren negentig die McCartney zo mooi afsluit met zijn tijdelijke superband met David Gilmour van Pink Floyd en Ian Pace van Deep Purple in de Cavern in Liverpool, sluiten we niet alleen dat decennium af, maar een hele eeuw. McCartney, die inmiddels bekend staat als Sir Paul, brengt een nieuw project uit waarin hij terugblikt op zijn periode met Wings. De motivatie hiervoor houdt direct verband met het overlijden van Linda. Was Wings als groep onderwerp van kritiek, en Paul eveneens (te gemakkelijk, lui en middle-of –the-road), de arme Linda die eigenlijk tegen haar wil maar uit liefde voor Paul deel uitmaakte van de band was het ultieme mikpunt. De krikasters hadden geen goed woord over voor Linda. De kritiek was niet helemaal onterecht, dat vond Linda zelf ook wel. Het is gebeurd dat zij verzuchtte dat ze ook een tijd had gekend waarin zij onbekend was en er geen kritiek was.
De critici zagen over het hoofd dat McCartney met RAM de basis legde voor de Wings-sound. En dat was een plaat van Paul en Linda. In de harmonieën met Denny Laine en Paul gaf Linda (Lyn) toch een bepaalde klankkleur. Dat ze geen geweldige zangeres was, integendeel, zou zij als eerste erkennen. De critici onderkenden evenmin dat Linda eigenlijk de ziel van Wings was. Al die gasten, ook de ruwe bolsters als Henry McCullough en Jimmy McCulloch, hebben nooit iets pijnlijks jegens Linda geuit. Denny Laine merkte ooit op dat het dankzij de aanwezigheid van Linda juist makkelijker was om met Paul om te gaan want zij was redelijk en had een grote invloed op haar man. Kortom, Paul vond dat het tijd was voor een eerherstel van Linda. Dat mondde uit in Wingspan.
Een dubbel cd, een DVD en een jaartje later nog een boek. Een overweldigend succes. Maar niet voor de McCartneyfans:
- De DVD is eigenlijk niet meer dan een conversatie tussen Paul en zijn dochter Mary (ja, die baby in zijn jas op de bekende hoes!
- Het boek is een veredelde inlay van de cd, waaraan nota bene Mark Lewisohn meewerkte. Het boek is in feite de weerslag van de DVD.
- De dubbel cd met een tracklijst die nogal tegenvalt.
Okay, het is McCartney zijn eigen werk. Dus wie ben ik om te zeggen dat het niet klopt? En toch doe ik dat. De nummers van RAM, zijn niet van Wings. Je kunt daarvan nog stellen dat dit album de basis is geweest voor het geluid van Wings. Maar wat Pipes Of Peace en No More Lonely Nights met Wings te maken hebben, anders dan Paul McCartney (natuurlijk wel de major force). En Paul waar zijn de (bescheiden) bijdragen van Denny Laine en Jimmy McCulloch? Er werd ons een box met meer materiaal in het vooruitzicht gesteld. Maar Paul verloor zijn aandacht en maakte een nieuw album en dat is altijd welkom uiteraard. Wat ik spijtig vind is dat Wings niet op de waarde is geschat en ik vermoed dat met de het met de Archive Collection niet erg voor de hand ligt dat die ultieme collectie alsnog zal verschijnen.
Daarom heb ik mijn eigen invulling gegeven aan de Wingspan dubbel cd en heb aansluiting gezocht bij de tracklist van de uitgebrachte versie. Ik heb wat vergeten Wingsnummers toegevoegd en hier en daar geput uit uitgaven van de Archive-reeks. Kortom, je kunt het eenvoudig in een playlist zetten. Heb je dat gedaan, klaar en dan genieten van een overzicht dat Wings in mijn oren meer recht doet. En geen misverstand, het is nog altijd bijna 100 procent puur McCartney!
De echte Wingspan zoals die had kunnen zijn
Vergeten singles:
*Give Ireland Back To The Irish
*Mary Had A Litte Lamb
*I’ve Had Enough/Deliver Your Children
*Getting Closer
Mooie, obscure hoogtepunten:
*Warm And Beautiful
*Mama’s Little Girl
*Tragedy
*Sally G (country hit als A-kant in de VS trouwens)
Niet Wings tracks maar live uitgevoerd door Wings:
*Hot As A Son
*Coming Up
*Maybe I’m Amazed
*Every Night
| CD 1 | CD 2 |
| Listen To What The Man Said | Let Me Roll It |
| Band On The Run | I Would Only Smile*** |
| Hot As Sun (Live At Glasgow) | Daytime Nighttime Suffering |
| Live And Let Die | Maybe I’m Amazed (Live At Glasgow) |
| Jet | Helen Wheels |
| My Love | Bluebird |
| Silly Love Songs | Mama’s Little Girl |
| Deliver Your Children* | Every Night (Live At Glasgow) |
| C Moon | Give Ireland Back To The Irish |
| Hi Hi Hi | Tragedy |
| Let ‘Em In | Getting Closer |
| Goodnight Tonight | Venus And Mars/Rockshow |
| Junior’s Farm | Mary Had A Little Lamb |
| Mull Of Kintyre | Rockestra Theme |
| Medicine Jar** | Beware My Love |
| With A Little Luck | Sally G |
| Coming Up (Live At Glasgow) | Tomorrow |
| Warm And Beautiful | Time To Hide*** |
| Call Me Back Again | |
| Girlfriend | |
| Bip Bop/Hey Diddle | |
| I’ve Had Enough |
**Geschreven door Jimmy McCulloch en Colin Allen en vast onderdeel van de setlist in 1975/1976
***Nummers van Denny Laine en beide vast onderdeel van de setlists in 1972/1973 respectievelijk 1976
Lees hier over de eerste drie delen van het boek:
het derde decennium 1990 – 2000
Met het hervatten van live optreden, zet McCartney zijn eigen trend voor de langere termijn. Al is hij zijn hoogtepunt in dit opzicht gepasseerd, een Paul McCartney-concert blijft tot op de dag van vandaag een uitzonderlijke gebeurtenis. Dit ondanks zijn teruglopende vocale bereik en de (bijna 3 uur in beslag nemende) setlist, die gespeend is van enige avontuurlijkheid. McCartney begint dit decennium voortvarend met een zeer geslaagde registratie van zijn wereldtournee, Tripping The Live Fantastic, en is hij één van de eerste grote namen die een unplugged concert geeft voor de zender MTV. Ook daarvan verschijnt een zeer geslaagde registratie op cd.
In het midden van dit decennium werkt McCartney, met Harrison en Starr, aan de lijvige reeks Beatles Anthology en maakt hij volgens eigen zeggen opnieuw kennis met veel van zijn vroeger werk. Beatles Anthology leidt midden jaren negentig tot een ware Beatlesrevival. McCartney werkt in het kielzog van het Anthology-project samen met Jeff Lynne wat leidt tot één van zijn best ontvangen soloplaten Flaming Pie.
‘Ik ben eigenlijk heel gewoon. Ik heb dezelfde vreugde en hetzelfde verdriet als de meeste mensen’
McCartney legt zich in deze jaren toe op klassieke muziek, zoals Liverpool Oratorio, A Leaf en Standing Stone. Met Youth levert hij een technodance album en een ambientalbum, waar de gemiddelde McCartneyfan weinig affiniteit mee heeft.
Paul wordt geridderd en is voortaan Sir Paul McCartney. Maar dit decennium bevat ook het zwaarste jaar in Pauls leven. In 1998 overlijdt zijn geliefde Linda op veel te jonge leeftijd. Het is wrang; net als zijn moeder Mary wordt borstkanker Linda fataal.
Beste plaat: Flaming Pie
Wil je het bestellen? Maak dan gebruik van het bestelformulier.
het tweede decennium 1980 – 1990
De jaren tachtig staan bekend als McCartneys verloren jaren. Dat is een verkeerd beeld. Je kunt niet negeren dat hij met Tug Of War en in mindere mate Flowers In The Dirt goede albums heeft gemaakt. McCartney is uitgekeken op Wings. Het einde van de groep wordt eigenlijk gemarkeerd door zijn arrestatie aan het begin van de Japanse tour in januari 1980. McCartney wordt betrapt op het bezit van marihuana en brengt tien dagen door in de gevangenis. opgesloten en daarna vrijgelaten, zonder dat er een aanklacht werd ingediend. Later in 1980 wordt John Lennon vermoord in New York. Dat leidt opnieuw tot sentimenten die McCartney niet gunstig zijn gezind. Is zijn reputatie eind jaren zeventig hersteld, nu wordt hij weer (lange tijd) neergezet als een tweederangs muzikant die in de schaduw van Lennon staat. Het is een onterecht beeld waar Paul maar moeilijk overheen lijkt te komen.
McCartney is bevrijd van Wings en verkent met wisselend succes de mogelijkheden. Hij werkt samen met Stevie Wonder en Michael Jackson wat leidt tot grote, internationale hits. Hij maakt een bioscoopfilm (Give My Regards To Broad Street) die ongenadig flopt en lijkt dan uit het oog te hebben verloren dat de tijd van de Beatlesfilms lang achter hem ligt en dat zijn fans inmiddels ook volwassen zijn. Muzikaal zoekt hij daarna naar nieuwe impulsen waarbij zijn muziek ontoegankelijker wordt en hij langzaamaan zijn greep op de hitparades verliest.
We leiden onszelf naar een vreselijke holocaust, naar een wereld waar niets meer in het wild leeft. De mensheid zal de touwtjes in handen hebben, maar waarover?’ – Paul McCartney in Tour Programma 1989/1990
Pas aan het einde van de jaren tachtig besluit McCartney weer op tournee te gaan, na bijna tien jaren (op een incidenteel optreden na) in de studio te hebben gebivakkeerd.
Beste plaat: Tug Of War
Wil je het bestellen? Maak dan gebruik van het bestelformulier.
het eerste decennium 1970 – 1980
Wie begin jaren zeventig voorspelde dat Paul McCartney aan het einde van dit tijdvak te boek zal staan als de meest succesvolle ex-Beatle, zou zijn uitgelachen. McCartney is degene die tot op het allerlaatst heeft geprobeerd de Beatles bij elkaar te houden. Zijn onhandige promotie voor zijn eerste soloalbum waarbij (volgens McCartney zelf onbedoeld) duidelijk wordt dat de groep die de jaren zestig domineerde niet meer bestond, zal hem (erg) lang worden nagedragen door popjournalisten, recensenten een deel van de hard core Beatlesfans.
Zijn eerste soloplaat is een mooi stuk huisvlijt waarop hij alle instrumenten zelf bespeelt. Het is een plaat waarop merkbaar is dat de spanningen van de laatste jaren zijn weggevallen, we horen een McCartney die relaxed is en plezier heeft. Maar het is grotendeels een geïmproviseerd album, dat direct wordt vergeleken met het laatste werk van de Beatles. In die vergelijking delft McCartney het onderspit. McCartney besluit vervolgens, anders dan zijn vroegere collega’s, om een hele andere weg in te slaan. Met zijn tweede soloplaat RAM legt hij de basis voor het geluid dat zijn verdere werk in de jaren zeventig zal kenmerken: de Wingssound. McCartney doet ook wat hij de andere Beatles voorstelde, nog in september 1969, hij gaat met zijn nieuwe groep op tournee.
Een mens is de top, een dier ook’ – Paul McCartney in zijn song Wild Life.
Eerst kleinschalig, langs Engelse universiteiten. Hij bouwt dit op naar de grootschalige en ongekend succesvolle wereldtournee van 1975/1976. Wat typerend is in dit eerste decennium is dat de recensenten McCartney consequent de grond in boren terwijl het grote publiek hem niet in de steek laat. Wie nu achteraf terugkijkt naar deze periode ziet dat McCartney met Wings na een aarzelende start een hele trits solide hitsingles heeft gemaakt, die zijn veelzijdigheid illustreren. En in ieder geval één legendarisch album. Band On The Run is het beste wat je van een ex-Beatle mag verwachten.
In een terugblik op de pophistorie van de seventies merkt de redactie van deze bundel op dat Paul McCartney dit tijdperk dan misschien weliswaar moeizaam mag zijn gestart hij tegenovergesteld is geëindigd. Zo werd hij aanvankelijk beschuldigd van het voortbrengen van ‘edelkitsch’. Maar aan het einde van de jaren zeventig is Paul terug aan het firmament waar hij met de Beatles was. Hij staat dan te boek als de ‘duurst betaalde artiest’ en als de ‘meest succesvolle componist’.
Beste platen: RAM (solo) en Band On The Run (met Wings)
Wil je het bestellen? Maak dan gebruik van het bestelformulier.
NIEUW BOEK OVER PAUL McCARTNEY SOLO! 